دیابت در ایران به مرحله‌ای رسیده که سلامت عمومی، اقتصاد سلامت و آینده نیروی کار کشور را با تهدیدی جدی روبه‌رو کرده است؛ اعضای کمیسیون بهداشت هشدار می‌دهند بدون اجرای کامل برنامه هفتم، تحول ساختاری، نظارت هوشمند و اصلاح سبک زندگی، مهار این بیماری در دهه آینده ممکن نخواهد بود.
به گزارش رویداد شمال ؛ گزارش‌های ملی نشان می‌دهد حدود ۱۴ درصد بزرگسالان کشور معادل ۷.۵ میلیون نفر دیابتی هستند و حدود ۹ میلیون نفر نیز در مرحله پیش‌دیابت قرار دارند؛ یعنی حداقل ۱۵ تا ۱۶ میلیون ایرانی درگیر اختلالات متابولیک مرتبط با قند خون‌اند.
پیش‌بینی‌های جهانی نیز هشدار می‌دهد شمار مبتلایان در جهان تا سال ۲۰۵۰ به بیش از ۸۵۰ میلیون نفر خواهد رسید و منطقه مدیترانه شرقی، محل استقرار ایران، یکی از کانون‌های رشد سریع این بیماری است.
برنامه هفتم پیشرفت هدف‌گذاری کرده نرخ کنترل و پایش دیابت تا پایان برنامه به ۴۵ درصد برسد؛ هدفی که تنها با رویکرد ساختاری، فناوری‌های نوین و پیشگیری فعال قابل تحقق است.
عبدلی: دوره طلایی پیشگیری در ایران از دست می‌رود
حسین عبدلی، عضو کمیسیون بهداشت مجلس، با بیان اینکه دیابت یک اختلال چندبعدی و پیچیده است، می‌گوید سن ابتلا از ۳۰ تا ۳۵ سال به ۲۰ تا ۲۵ سال رسیده و چاقی و ژنتیک دو محرک اصلی دیابت نوع دو هستند.
وی تأکید دارد که ۱۰ سال نخست بیماری – شامل ۵ سال خاموش و ۵ سال کنترل ضعیف – دوره طلایی پیشگیری از عوارض است؛ اما این دوره در کشور به‌طور مؤثر مدیریت نمی‌شود.
به‌گفته وی، امروز حداقل ۸ تا ۱۰ میلیون بیمار دیابت نوع ۲ در سنین ۳۰ تا ۶۵ سال وجود دارد و عوارض زودرس مانند نارسایی کلیه در سنین ۴۵ تا ۵۰ سال نه‌فقط فرد بلکه اقتصاد خانواده را دچار بحران می‌کند.
عبدلی تأکید می‌کند بیش از ۷۰ درصد بیماران دیالیزی کشور دیابتی‌اند و هر بیمار دیالیزی سالانه ۱۲۰ تا ۱۵۰ میلیون تومان هزینه بر نظام سلامت تحمیل می‌کند.
علیپور: ۱۰ تا ۱۵ درصد منابع سلامت صرف دیابت می‌شود
عمر علیپور اقدم، دیگر عضو کمیسیون بهداشت مجلس، می‌گوید دیابت سلامت، بهره‌وری نیروی کار و هزینه‌های ملی را تحت‌تأثیر قرار داده و سالانه ۵۰۰ هزار نفر به جمع مبتلایان اضافه می‌شود.
وی با اشاره به اهداف برنامه هفتم، تأکید می‌کند که فناوری‌های نوین، هوش مصنوعی، خودمراقبتی دیجیتال و توسعه ابزارهای پایش خون باید در نظام سلامت نهادینه شود تا امکان مدیریت آینده وجود داشته باشد.
عبدلی تأکید دارد باید پزشکان عمومی و مراقبان سلامت به‌طور تخصصی آموزش ببینند تا بتوانند بیماری را در مراحل اولیه کنترل کنند.
وی معتقد است نباید حق بیمه بیماران کنترل‌نشده با بیماران متعهد برابر باشد و باید بسته‌های تشویقی و تنبیهی برای مدیریت مسئولانه بیماری تدوین شود.
عبدلی تشکیل یک نهاد مستقل برای هماهنگی بین بیمه‌ها، نظام سلامت، فناوری و آموزش را ضروری می‌داند.
به گفته وی، سرانه مصرف شکر در ایران چند برابر میانگین جهانی و تقریباً هم‌سطح کشوری مانند چین است که ۱۴ برابر ایران جمعیت دارد؛ افزایش ۳۰ تا ۴۰ درصدی اضافه‌وزن در نوجوانان زنگ خطری جدی است.
فناوری‌های دیجیتال، پرونده الکترونیک و عدالت در سلامت
علیپور اقدم نیز بر افزایش سواد سلامت جامعه، توسعه تحرک بدنی و نهادینه‌سازی ابزارهای هوشمند در پایش دیابت تأکید دارد.
دیابت در ایران امروز به نقطه‌ای رسیده که مدیریت آن با ابزارهای سنتی و درمان‌محور ممکن نیست. آمارهای نگران‌کننده، سن پایین ابتلا، هزینه‌های سنگین و فشار بر نظام سلامت ضرورت یک تغییر ملی را یادآور می‌شود.
اجرای برنامه هفتم، ایجاد سازمان ملی، تقویت نظارت هوشمند، اصلاح الگوی زندگی و استفاده از فناوری‌های نوین تنها مسیر مهار این بحران در دهه آینده است.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید