وقتی مدرسه‌ای با نام مقدس شاهد، به‌جای امنیت و تربیت، به میدان بازرسی بدنی دختران نوجوان تبدیل می‌شود، دیگر جای هیچ‌گونه سکوت یا مماشاتی باقی نمی‌ماند. آنچه در مدرسه شاهد دخترانه گلسار رشت رخ داده، نه صرفاً یک تخلف اداری، بلکه نقض آشکار حقوق انسانی، قانونی و تربیتی دانش‌آموزان است.
به گزارش رویداد شمال به نقل از ناظر خبر؛ در روزهایی که انتظار می‌رود مدارس، پس از تعطیلات نوروزی، محیطی بانشاط، امن و تربیتی برای بازگشت نوجوانان باشند، خبر هولناکی از یکی از مدارس دخترانه منطقه گلسار رشت به گوش رسید؛ خبری که اگر حتی بخشی از آن صحت داشته باشد، باید آن را نه یک خطای موردی، بلکه یک رسوایی آموزشی و اخلاقی تمام‌عیار دانست.
وقتی “تربیت” به “تحقیر” بدل می‌شود و مدرسه، به جای محیطی امن و سازنده برای نوجوانان، به صحنه بازجویی و بازرسی بدنی تبدیل می‌شود، دیگر نمی‌توان سکوت کرد. ماجرایی که اخیراً در یکی از مدارس دخترانه شاهد در منطقه گلسار رشت رخ داده، نه یک تخلف کوچک، بلکه بحرانی جدی در حوزه آموزش و نقض کرامت انسانی دانش‌آموزان است.
این فقط یک «شنیده» نیست؛ این فریاد جمعی از والدینِ شوکه‌شده است که دختران‌شان پس از تعطیلات نوروزی با امید و شوق به مدرسه بازگشته‌اند، اما با صحنه‌ای مواجه شده‌اند که نه در شأن مدرسه است، نه در شأن شهید، نه در شأن دختر ایرانی!
وقتی مدرسه‌ای با نام مقدس شاهد، به‌جای امنیت و تربیت، به میدان بازرسی بدنی دختران نوجوان تبدیل می‌شود، دیگر جای هیچ‌گونه سکوت یا مماشاتی باقی نمی‌ماند. آنچه در مدرسه شاهد دخترانه گلسار رشت رخ داده، نه صرفاً یک تخلف اداری، بلکه نقض آشکار حقوق انسانی، قانونی و تربیتی دانش‌آموزان است.
آن‌طور که کریم خورسندی مژدهی، فعال رسانه‌ای گیلان، در یادداشت اخیر خود افشا کرده، در بازگشایی مدارس پس از تعطیلات نوروزی، مسئولان این مدرسه، اقدام به تفتیش بدنی دانش‌آموزان دختر کرده‌اند و کار تا آنجا پیش رفته که به گفته خورسندی: « کار حتی به جایی رسید که دست در لباس زیر دانش‌آموزان برده و به تفتیش بدنی پرداخته‌اند…»
اینجا مدرسه است یا اردوگاه نظامی؟ چه کسی چنین مجوزی را صادر کرده؟ آیا حتی یک بند از مقررات آموزش و پرورش، چنین اقداماتی را مجاز شمرده است؟ به استناد کدام قانون، به مدیر و کادر مدرسه چنین اختیار هولناکی داده شده است؟ آیا والدین پیش از تفتیش دانش‌آموزان، از دلایل و نحوه بازرسی مطلع شده‌اند؟ آیا مسئولان مدرسه شاهد گلسار از پیامدهای نقض حقوق دانش‌آموزان در بازرسی بدنی مطلع هستند؟
اگر حتی بخشی از این گزارش صحت داشته باشد، مدیرکل آموزش و پرورش استان گیلان مسئول مستقیم این فاجعه است و نمی‌تواند با چند جمله کلیشه‌ای از مسئولیت شانه خالی کند.
طبق ماده ۷۷ آیین‌نامه انضباطی مدارس، هرگونه تنبیه بدنی، اهانت و نقض حریم خصوصی دانش‌آموزان، صراحتاً ممنوع است. بازرسی بدنی، آن‌هم در سطحی که لباس زیر دانش‌آموز تفتیش شود، نه فقط غیرقانونی که ضد اخلاقی، ضد تربیتی و ناقض حقوق کودک است و می‌تواند مشمول پیگرد قانونی نیز باشد.
مدرسه شاهد، جایی که باید یادآور ایثار، کرامت و ارزش‌های اخلاقی باشد، چگونه به صحنه چنین رفتارهای غیرانسانی تبدیل شده است؟ آیا این برخوردها با دختران نوجوان، آن‌هم بدون اطلاع و رضایت والدین، با اصول تربیت اسلامی، انسانی و قانونی سازگار است؟ حتی اگر یک دانش‌آموز، به اشتباه وسیله‌ای ممنوعه همراه داشته باشد، آیا باید تمام دانش‌آموزان را در صف قرار داد و بازرسی بدنی کرد؟
خانم نرگس دستیار؛ اگر حتی نیمی از آنچه این روزها از گوشه و کنار شهر رشت درباره تفتیش و بازرسی بدنی دانش‌آموزان دختر در یکی از مدارس شاهد منطقه گلسار به گوش رسیده، واقعیت داشته باشد، باید با صراحت گفت: شما از خط قرمزها عبور کرده‌اید!
نه فقط شما، بلکه هر مدیری که از این فاجعه مطلع بوده و لب فروبسته است، در این رسوایی شریک است.مدرسه، محل تعلیم و تربیت است، نه ایستگاه بازرسی!
چه کسی پاسخ‌گوی آسیب روانی وارد شده به این نوجوانان است؟ چه کسی تضمین می‌دهد که این دانش‌آموزان با احساس امنیت و اعتماد دوباره قدم در مدرسه بگذارند؟ شما؟ یا همان کسانی که به گفته خورسندی: « پس از بازرسی، به به و چه چه هم راه انداخته‌اند که این مدرسه از مدارس خوب استان است؟»
خانم مدیرکل، شما مسئول اول این اتفاق هستید. سکوت شما نه نشانه احتیاط، که علامت بی‌تفاوتی است و بی‌تفاوتی، در برابر فاجعه، همدستی است. اگر کرامت دختران این سرزمین برای شما اهمیت ندارد، چگونه خود را وارث فرهنگ شهدا می‌دانید؟
تفتیش دانش‌آموزان، به‌ویژه در مواردی که شامل لباس زیر باشد، بدون دلیل قانونی مشخص و رضایت دانش‌آموز یا والدین، نقض آشکار حقوق شخصی و حریم خصوصی محسوب می‌شود. طبق قوانین و مقررات آموزشی ایران، چنین اقداماتی غیرقانونی است و مدارس اجازه انجام آن را ندارند.
کاش مسئولان مدرسه، به‌جای این‌که در جیب و لباس زیر دختران نوجوان دنبال “وسایل ممنوعه” بگردند، کمی هم در ذهن خود دنبال پاسخ این پرسش می‌گشتند: چرا اصلاً باید ثمره‌ی تعلیم و تربیت در مدرسه‌ای که نام مقدس “شاهد” را یدک می‌کشد، حمل موبایل یا وسیله‌ای ممنوعه باشد؟
اگر در مدرسه شاهد، تفتیش لباس زیر، راه‌حل مقابله با وسایل ممنوعه است، پس باید در کل ساختار آموزشی استان گیلان بازنگری فوری صورت گیرد؛ چراکه این، نه “آموزش” است و نه “پرورش”، بلکه نوعی خشونت نهادینه‌شده است که نامش را اشتباهی «انضباط» گذاشته‌اند!
خانم نرگس دستیار، آیا اگر این فرزندان، دختران خود شما بودند، باز هم چنین اجازه‌ای صادر می‌کردید؟
فراموش نکنید: مدرسه، پناهگاه است، نه پایگاه تفتیش. مدیر، مربی است، نه مأمور امنیتی و دانش‌آموز، امانت مردم است، نه مجرم بالقوه.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید