زن جوانی که شاکی پرونده تجاوز علیه بازیگر مشهور است، برای نخستین‌بار سکوت خود را شکسته و جزئیات روند شکایت، مستندات پزشکی قانونی و فشارهای اجتماعی و قضایی را روایت می‌کند. پرونده‌ای که پس از بازداشت و آزادی متهم، بحث‌های گسترده‌ای در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی ایجاد کرده است.
به گزارش رویداد شمال ؛ سه‌شنبه ۲۹ مهرماه خبری فوری و تکان‌دهنده، صدر اخبار ایران را به خود اختصاص داد: یک بازیگر مشهور به اتهام تجاوز به عنف بازداشت و به زندان قزل حصار منتقل شد.
در کمتر از چند دقیقه، نام پژمان جمشیدی در شبکه‌های اجتماعی به‌عنوان متهم دست‌به‌دست شد و واکنش‌های گسترده‌ای در دفاع و یا نقد او شکل گرفت. همان روز، قوه قضائیه اعلام کرد که این بازیگر سینما به دلیل شکایت شاکی خصوصی احضار و بازداشت شده است. چهار روز بعد، رئیس کل دادگستری تهران اعلام کرد که قرار بازداشت متهم نقض شده و او با قرار وثیقه آزاد شد.
روایت شاکی: روزی که زندگی تغییر کرد
زن جوان شاکی پرونده که خواست نامش فاش نشود، درباره روز حادثه می‌گوید: برای امضای قرارداد همکاری با پژمان جمشیدی از دفترش به خانه او رفتم. آنجا مورد تجاوز قرار گرفتم.» به گفته او، یک زن دیگر نیز در این ماجرا دخیل بوده و اعتمادش باعث شد به خانه جمشیدی برود.
وی ادامه می‌دهد: همان شب با دستور قاضی به پزشکی قانونی رفتیم و تجاوز تایید شد. بعد از شکایت، دادگاه از پزشکی قانونی مجدداً استعلام گرفت و از جمشیدی نیز تست DNA گرفتند. تطابق نمونه‌ها دوباره تجاوز را تایید کرد.
شاکی و مادرش می‌گویند در شش ماه گذشته، تحت فشارهای مختلف قرار داشتند. پیشنهادهایی میلیاردی برای سکوت مطرح شد، اما آن‌ها هیچ‌گاه از شکایت صرف‌نظر نکردند. شاکی می‌گوید: حتی وکلای جمشیدی تلاش کردند ما را منصرف کنند. اما هیچ‌گاه قبول نکردیم.
در مقابل، برخی کاربران شبکه‌های اجتماعی و هواداران جمشیدی، شکایت را بی‌اساس دانستند و فیلم آزادی او را منتشر کردند، در حالی که گروهی دیگر از شاکی حمایت کردند و بر پیچیدگی‌های فرهنگی و حقوقی خشونت جنسی تاکید داشتند.
چالش‌های قانونی و اجتماعی
زهرا مینویی، وکیل پایه یک دادگستری، درباره سختی‌های قانونی رسیدگی به پرونده‌های تجاوز توضیح می‌دهد: در قانون ایران از کلمه تجاوز استفاده نمی‌شود و اصطلاح زنای به عنف به‌کار رفته است. اثبات این جرم نیازمند چهار شاهد یا قرائن معتبر است و علم قاضی نیز می‌تواند در تعیین وقوع جرم نقش داشته باشد.
مینویی اضافه می‌کند که بازمانده تجاوز با ترس‌های اجتماعی و فرهنگی روبه‌رو است و فقدان حمایت قانونی و مشاور تخصصی مسیر پیگیری را دشوار می‌کند. حتی لباس‌ها و مستندات فیزیکی باید حفظ شوند و مراجعه به دادگاه و پزشکی قانونی بار روانی شدیدی دارد.
شاکی روایت می‌کند: جمشیدی ابتدا به من وعده بازی در سریال «محکوم» داد و رزومه‌ام را مورد توجه قرار داد. بعد به بهانه قرارداد، مرا به خانه‌اش برد. در خانه دست و پایم بسته شد و او رابطه جنسی بدون رضایت برقرار کرد. بعد از اینکه توانستم در را باز کنم، به کوچه فرار کردم و شروع به داد و بیداد کردم.
پس از این ماجرا، اهالی محل او را به پزشکی قانونی رساندند و آزمایش‌ها تجاوز را تأیید کردند. این روند تا دو ماه ادامه داشت و مادر شاکی نقش فعالی در پیگیری پرونده داشت.
مادر شاکی نیز از فشارها و تهدیدهای اجتماعی می‌گوید: در این شش ماه، به ما گفته شد دخترم مقصر است و نباید اجازه می‌داد بازیگر شود. حتی پیشنهادهای مالی برای سکوت مطرح شد.
او ادامه می‌دهد: در روز بازداشت متهم، دخترم خواست لحظه بازداشت را ببیند اما اجازه ندادند. قاضی تلاش کرد عدالت اجرا شود و متهم موقتاً بازداشت شد.
شاکی و مادرش نسبت به آزادی سریع جمشیدی اعتراض دارند: چرا او باید به این سرعت آزاد شود، در حالی که پرونده هنوز در جریان است؟ آیا عدالت برای همه به یک اندازه اعمال می‌شود؟
شاکی می‌گوید فشارهای رسانه‌ای و واکنش‌های شبکه‌های اجتماعی، روحیه او را در طول شش ماه آسیب زده است: برخی از کارگردان‌ها حتی پیشنهادهای کاری دادند تا ساکتم کنند.
کامبیز برجاس، وکیل پژمان جمشیدی، اظهار می‌کند: هنوز پرونده را نخوانده‌ایم اما اتهام تجاوز را قبول نداریم. دفاع ما مبتنی بر فقدان ادله و عقیم بودن مدارک است. قرار بازداشت متهم در دادگاه تجدیدنظر فک شد زیرا دلایل کافی برای اثبات جرم وجود نداشت.
او ادامه می‌دهد که تا زمان دسترسی به پرونده، دفاعیات دقیق ارائه نخواهد شد و همه چیز به حکم نهایی دادگاه موکول می‌شود.
نگاه کارشناسی: نظام قضایی و فرهنگ جامعه
زهرا مینویی معتقد است رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی باید از افشای هویت بازمانده جلوگیری کنند و با رعایت اصول حرفه‌ای، از قربانی حمایت کنند. او می‌گوید: در ایران هنوز قانون ویژه‌ای برای جرائم جنسی و دادگاه‌های تخصصی وجود ندارد و بازمانده با فشارهای روانی و اجتماعی روبه‌رو است.
مینویی اضافه می‌کند که رسانه‌ها و جامعه باید یاد بگیرند قبل از قضاوت، گوش دهند و صبر کنند تا مسیر قضایی طی شود و از قربانی حمایت کنند.
شاکی و مادرش تأکید دارند که هدفشان عدالت است: می‌خواهیم مردم بدانند چه اتفاقی رخ داده و کسانی که از واقعیت غفلت کرده‌اند، متوجه شوند. ما دنبال انتقام نیستیم، اما عدالت باید اجرا شود.
آن‌ها اعلام کرده‌اند که جزئیات بیشتری از پرونده وجود دارد که فعلاً به دلیل حفظ هویت و امنیت، منتشر نمی‌کنند.
پرونده پژمان جمشیدی نه تنها چالش‌های حقوقی و قضایی پیچیده‌ای دارد، بلکه نشان‌دهنده فشارهای اجتماعی و فرهنگی بر بازمانده‌های تجاوز است. روایت شاکی و مادرش، فرآیندی شش ماهه و پرتنش را نشان می‌دهد که شامل فشارهای مالی، تهدیدهای رسانه‌ای و چالش‌های قانونی بوده است. در حالی که دفاعیات وکلا بر فقدان ادله تأکید دارد، نظام قضایی و جامعه در انتظار صدور رأی نهایی هستند.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید