آنکارا می‌کوشد تا با ایجاد مانع بر سر مسیر ایران به اروپا بر جریان‌های تجاری تسلط بیشتری پیدا کند تا نفوذ ایران در منطقه را کاهش دهد.
به گزارش رویداد شمال به نقل ازفارس؛ با توجه به تحولات گسترده در منطقه غرب آسیا، سوریه همواره نقشی کلیدی در ارتباطات تجاری و سیاسی ایفا کرده و به دلیل موقعیت راهبردی خود، در طول تاریخ نقطه تلاقی مسیرهای تجاری و ژئوپولیتیکی بوده است اما ناآرامی‌های اخیر، به‌ویژه سقوط دولت بشار اسد در سال 2024، تحولات بنیادین در موازنه قدرت منطقه‌ای به دنبال داشته و زمینه را برای مداخلات خارجی و افزایش تنش‌ها فراهم کرده است.یکی از پیامدهای این تحولات، تقابل و رقابت میان ایران و ترکیه در حوزه نفوذ و کنترل مسیرهای ترانزیتی است. ایران به دنبال تثبیت جایگاه خود در منطقه و ایجاد یک مسیر دسترسی از تهران تا مدیترانه است اما ترکیه با هم‌دستی و تقویت روابط با آذربایجان و برخی کشورهای منطقه تلاش می‌کند در مسیر ایران به اروپا و روسیه خلل ایجاد کند و بر جریان‌های تجاری تسلط بیشتری پیدا کرده و نفوذ ایران را کاهش دهد.از سوی دیگر، ترکیه با بهره‌گیری از موقعیت جغرافیایی خود و حمایت کشورهای غربی، تلاش دارد تا با کنترل مسیرهای تجاری و ترانزیتی، جایگاه خود را به‌عنوان بازیگر اصلی در معادلات اقتصادی منطقه تقویت کند.
سیاست‌های ترکیه در کنترل مسیرهای تجار از جمله افزایش تعرفه‌های گمرکی، ایجاد محدودیت‌های سیاسی و تلاش برای مسدود کردن مسیرهای جایگزین ایران به اروپا، چالش‌های متعددی را برای ایران ایجاد کرده است. آنکارا تلاش می‌کند تا با این اقدامات هزینه‌ها را برای تهران افزایش دهد.اگرچه، تهران و آنکارا همکاری‌هایی با یکدیگر دارند اما هر 2 کشور در تلاشند تا نفوذ خود را در منطقه افزایش دهند و این امر نوع جدیدی از رقابت در حوزه راه‌گذرها و ترانزیت را میان 2 کشور ایجاد کرده است که به نفع سایر بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی تمام می‌شود.در همین راستا، گزینه‌هایی همچون راه‌گذر خلیج فارس – دریای سیاه و بهره‌گیری از مسیرهای دریای خزر و آسیای مرکزی مطرح شده‌اند که نیازمند تقویت روابط با گرجستان و ارمنستان است؛ این مسیرها می‌توانند به عنوان جایگزین‌هایی برای کاهش وابستگی به ترکیه و آذربایجان مورد استفاده قرار گیرند.
مسیر دریای خزر به دلیل نزدیکی به مناطق اقتصادی روسیه، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده و سرمایه‌گذاری در توسعه بنادر و زیرساخت‌های حمل‌ونقل در این مسیر می‌تواند نقش ایران را در تجارت منطقه‌ای تقویت کند. همچنین این مسیر می‌تواند راهی برای دور زدن آذربایجان باشد.در سطح کلان، تغییرات ژئوپولیتیکی در غرب آسیا نشان‌دهنده رقابت‌های فزاینده میان قدرت‌های منطقه‌ای است. ایران و ترکیه، به عنوان دو بازیگر اصلی این تحولات، با چالش‌های متعددی در روابط خود مواجه هستند. در حالی که هر دو کشور به دنبال حفظ و گسترش نفوذ خود هستند، سیاست‌های تجاری و دیپلماتیک آن‌ها بر روابط آینده منطقه تاثیر بسزایی خواهد گذاشت.آنکارا با استفاده از موقعیت جغرافیایی خود و تقویت ارتباطات با کشورهای غربی، در صدد است تا تاثیرگذاری بیشتری در تحولات منطقه‌ای داشته باشد؛ در مقابل، ایران با مشکلات ناشی از تحریم‌ها مواجه است؛ این تغییرات ممکن است به پیدایش ائتلاف‌های جدید در منطقه منجر شود که تاثیرات مستقیم بر سیاست‌های خارجی ایران و دیگر بازیگران منطقه‌ای خواهد داشت.
از طرفی تحولات سوریه و نقش ترکیه ممکن است بر روابط ایران و اروپا تاثیر بگذارد که در نهایت، آینده روابط ایران و ترکیه تا حد زیادی به نحوه مدیریت این رقابت‌ها و تعاملات دیپلماتیک آن‌ها بستگی دارد.توسعه مسیرهای جایگزین و تقویت روابط اقتصادی با کشورهای منطقه، می‌تواند ایران را از وابستگی به مسیرهای تحت کنترل ترکیه خارج کند و ظرفیت‌های جدیدی برای تجارت و ترانزیت ایجاد نماید. در این میان، دیپلماسی فعال و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های حمل‌ونقل، نقشی کلیدی در تحقق این اهداف ایفا خواهد کرد.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید